ระหว่างวันที่ 19 – 20 ธันวาคม 2567
การศึกษาดูงานโครงการ “พัฒนาและเพิ่มศักยภาพด้านการฟื้นฟูพื้นที่ และการประกอบการด้านแร่ของบุคลากร สรข.7 ประจำปีงบประมาณ 2568”
ศูนย์ศึกษาเรียนรู้ระบบนิเวศป่าชายเลนสิรินาถราชินี ศูนย์ศึกษาเรียนรู้ระบบนิเวศป่าชายเลนสิรินาถราชินี ถือเป็นศูนย์เรียนรู้ด้านการ ฟื้นฟูป่าชายเลน
จากนากุ้งร้างเป็นแห่งแรกในประเทศไทย เดิมที่เป็นนากุ้งที่ได้รับสัมปทาน อยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ
ป่าคลองเก่า – คลองคอย ตำบลปากน้ำปราณ อำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ด้วยน้ำพระราชหฤทัยของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ
เมื่อครั้งเสด็จพระราชดำเนินมาที่ปราณบุรี กรมป่าไม้ได้สนองพระราชดำริด้วยการยกเลิกสัมปทานนากุ้ง
แล้วรวมเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ พัฒนาป่าไม้ปากน้ำปราณบุรีอันเนื่องมาจากพระราชดำริ พร้อมเร่งฟื้นฟู
ป่าชายเลน และกำหนดให้เป็นพื้นที่เป้าหมายในการปลูกป่า และพัฒนาเป็นศูนย์การเรียนรู้ระบบนิเวศ
ป่าชายเลนในเวลาต่อมา เส้นทางศึกษาธรรมชาติป่าชายเลนเป็นที่ร่มรื่น ตลอดเส้นทางที่เดินมีแผ่นป้ายอธิบายเรื่องราวต่างๆ เช่น ชนิดของนกต่างๆที่พบในบริเวณป่าช่าเลน ชนิดของปู พันธุ์พืชที่พบ บ้านแมลง
และต้นโกงกางที่มีอายุกว่า 60 ปี ในระบบนิเวศวิทยาที่เกิดขึ้นในป่าชายเลนนั้น เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่มีต่อกันระหว่างสิ่งมีชีวิตกับสิ่งแวดล้อมพืชพรรณธรรมชาติชนิดต่างๆ ต้นไม้ผู้ผลิตสารอาหาร
ดึงพลังงานจากแสงอาทิตย์ลงมาเก็บสะสมอยู่ในตัว พอใบเริ่มร่วงลงจะมีปูมากิน ปลามากินปู นกมากินปลา
งูมากินนก งูตายย่อยสลายกลับไปเป็นอาหารต้นไม้ ถ้าผู้ผลิตผู้บริโภคผู้ย่อยสลายยังมีองค์ประกอบที่ครบอยู่ในป่าชายเลน การถ่ายทอดพลังงานจะไม่มีที่สิ้นสุดจะหมุนไปเรื่อย ๆ เป็นห่วงโซ่อาหารในระบบนิเวศป่าชายเลน อีกทั้งศูนย์ศึกษาเรียนรู้ระบบนิเวศป่าชายเลนสิรินาถราชินียังมีจุดเรียนรู้การสาธิตการจัดการขยะ โดยนำเอาเศษวัสดุที่ไม่ได้ใช้แล้วมาทำเป็นที่อยู่อาศัยให้แมลง แล้วนำขยะที่ไม่สามารถไปรีไซเคิลได้มายัดใส่ขวด ทำเป็น
ชั้นวางของ โต้ะ เก้าอี้ ที่นั่งนอน เป็นต้น และจุดเรียนรู้การจัดการขยะอินทรีย์ในชุดอุปกรณ์ย่อยสลาย
ขยะอินทรีย์ (Biodegradation Bin) แบบใช้ออกซิเจนในการมักเศษอาหาร โดยใช้อากาศทำให้ไม่มีแก๊สมีเทน
ที่ไปทำให้เกิดแก๊สเรือนกระจก ไม่มีกลิ่นเหม็นของการย่อยขยะอินทรีย์ เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
การแต่งแร่ (Ore Dressing)
วิธีการแต่งแร่ ใช้กรรมวิธีการแยกแร่โดยอาศัยความแตกต่างของความถ่วงจำเพาะ การแยกแร่ด้วยไฟฟ้าแรงสูง และการแยกแร่ด้วยแม่เหล็กไฟฟ้า โดยมีขั้นตอนดังนี้
ขั้นตอนการแต่งแร่
นำแร่ป้อน (แร่ไม่สะอาด) โดยใช้รถตักล้อยางป้อนแร่สู่ยุ้งรับแร่ ลำเลียงแร่ด้วยสายพานสู่ตะแกรงสั่นเพื่อแยกแร่ออกจากเศษหิน ดิน หรือขยะออก โดยใช้น้ำล้าง จากนั้นปั๊มจะดูดแร่ ส่วนที่เป็นน้ำผสมแร่ขึ้นป้อนโต๊ะสั่นแยกแร่แต่ละตัว เพื่อแยกแร่เบาออกจากแร่หนัก แล้วแร่แต่ละส่วนที่ได้จากการแยกด้วยโต๊ะสั่นแยกแร่จะใช้ปั๊มดูดเข้าเครื่องรีดน้ำเพื่อแยกน้ำออกจากแร่ โดยแยกผลผลิตได้เป็น 3 ส่วน
– หัวแร่ 1 เป็นแร่จำพวกที่มี ถ.พ.สูงกว่า ได้แก่ ดีบุก โคลัมไบต์ – แทนทาไลต์ โมนาไซต์ เซอร์คอน
ซีโนไทม์ วุลแฟรมไมต์ ชีไลต์
– หัวแร่ 2 เป็นแรจำพวกที่มี ถ.พ. ประมาณ 3 ถึง 4 ได้แก่ รูไทล์ อิลเมไนต์ การ์เนต ลูโคซีน ซิลลิมาไนต์ ไคยาไนต์ ทัวร์มาลีน
– หางแร่ หรือ แร่ ถ.พ.ต่ำ (กองมูลแร่)
หัวแร่ 1 และหัวแร่ 2 จากโต๊ะสั่นแยกแร่จะถูกใช้รถตักล้อยางนำไปเข้าเครื่องป้อนแร่
(แยกสายการผลิต) จากนั้นเครื่องป้อนแร่จะป้อนแร่ลงสายพานลำเลียงสู่เตาย่างแร่ เพื่อทำให้แร่แห้ง นำแร่โดยถาดสั่นลำเลียง และกระพ้อป้อนแร่ ไปเข้าเครื่องแยกแร่ไฟฟ้าแรงสูง เพื่อทำการแยกแร่
ที่เป็นตัวนำไฟฟ้าออกจากแร่ที่เป็นฉนวนไฟฟ้า เมื่อแร่ผ่านสนามไฟฟ้าก็จะสามารถแยกตัวออกจากกัน
ตามคุณสมบัติแร่นั้นๆ และเมื่อได้หัวแร่ที่สะอาดของแต่ละชนิดแล้ว จะเก็บสต๊อกไว้ในโกดังเก็บแร่ เพื่อรอ
การจำหน่ายต่อไป
ภาพประกอบการศึกษาดูงาน
 |  | |
 |  | |
 |  | |
 |  | |
 |  |
